Mama „ludwika” skończyła 100 lat!

Janina Adamczyk właśnie skończyła 100 lat. Przeżyła dwie wojny, obóz koncentracyjny i tortury. W PRL też nie miała lekko jako były żołnierz AK. To ona, będąc zdolną chemiczką, przyczyniła się do powstania hitu, jakim wciąż jest płyn do mycia ludwik - pisze Piotr Rąpalsk

Z pasji do chemii wymyśliła uniwersalny płyn do mycia naczyń, a kleje i pasty do butów wsadziła do tubek. Dzięki pracy uciekała myślami od koszmaru wojny, a milionom Polaków ułatwiła życie. Teraz baluje w swoje setne urodziny i odpoczywa.

Janina Adamczyk urodziła się 3 marca 1911 roku w Krakowie. Jej matka umarła podczas porodu, ojciec zginął na wojnie. W wieku 5 lat została sierotą. Wychowywała ją dalsza rodzina. W 1939 roku skończyła Wydział Chemii Uniwersytetu Jagiellońskiego. - To był wyczyn, bo niewielu kobietom udawało się wtedy skończyć studia - opowiada dumny syn pani Janiny.

Wybuchła wojna. Pani Janina wstąpiła do konspiracji.
W Związku Walki Zbrojnej była kurierką. Znała języki niemiecki i francuski. Woziła po Polsce i za granicę broń i pieniądze. Potajemnie współpracowała z Zakładami Zieleniewskiego, które hitlerowcy zamienili w fabrykę sprzętu wojskowego. W 1941 roku została aresztowana przez gestapo wraz z całą rodziną. Torturowano ją w więzieniu na Montelupich. Następnie wysłano do obozu koncentracyjnego w Ravensbruck.

- Niemcy przeprowadzali tam na niej eksperymenty medyczne. Ledwo uniknęła komory gazowej - mówi pan Jerzy. W 1945 roku obóz wyzwolili alianci. Więźniom zaproponowano leczenie w zachodnich klinikach. Pani Janina wraz z grupą innych więźniarek ruszyła jednak pieszo do kraju. - W Magdeburgu Rosjanie dali im konia i wóz. Dojechały do Frankfurtu nad Odrą, gdzie inni Rosjanie im tego konia i wóz odebrali. Doszły na piechotę do miejscowości Krzyż, a stamtąd już pociągiem dostały się do Krakowa - opowiada syn jubilatki.

Dopiero po powrocie kobieta mogła rozwinąć skrzydła w zawodzie. Zorganizowała laboratorium Krakowskiego Przedsiębiorstwa Aptek przy ul. Batorego. Jako były żołnierz Armii Krajowej nie mogła jednak w Polsce Ludowej piastować stanowisk kierowniczych. Dopiero w 1959 roku trafiła do Zakładów Chemii "Inco" przy al. 29 Listopada, gdzie została szefem laboratorium. W ciągu 11 lat pracy stała się współwynalazcą światowych hitów branży chemicznej. Pierwszym z nich był płyn do mycia naczyń "ludwik".

- Z tego, co wiem, nazwano go tak na cześć jakiegoś zasłużonego pracownika zakładów - mówi Jerzy Adamczyk. Pod okiem pani Janiny powstawały w zakładzie pierwsze w Polsce pasty do podłóg, którymi czyszczono też pastowaną powierzchnię. Współpracowała również przy wytwarzaniu kleju w tubach. Wcześniej kleje były umieszczane w słoikach. Trzeba było wymyślić, jak wpakować je do tub tak, aby nie zmieniały swojej struktury ani konsystencji.

Do tub trafiły też samopołyskowe i antypyłowe pasty do butów "Buwi". Światowa firma z tej branży "Kiwi" nie mogła sobie z tym dać rady i odkupiła technologię od Polaków. Janina Adamczyk pracowała też dla zakładów FSO w Warszawie i dla Krakowskich Zakładów Armatury. Opracowała m.in. chromowe powłoki samopołyskowe. Podobnie jak pasty polerskie do samochodów "Automax", stosowane do dziś.

Władza PRL doceniła w końcu jej wysiłki. Pani Janina ze swoim zespołem otrzymała Nagrodę Państwową I Stopnia za opracowanie i wdrożenie do produkcji tarcz do szlifowania i cięcia metali.
Pani Janino, dwieście lat!

Źródło: www.gazetakrakowska.pl