Zmarła Felicja Jałosińska prezes Stowarzyszenia Miłośników Jasła i Regionu Jasielskiego

W piątkowy poranek, 7 sierpnia 2020 r. zmarła Śp. Felicja Jałosińska, wieloletnia społeczniczka, regionalistka, prezes i członek zarządu Stowarzyszenia Miłośników Jasła i Regionu Jasielskiego.

Trudno jest pisać o Pani Felicji w czasie przeszłym. I choć musimy się pogodzić z Jej odejściem nie pozwólmy, aby pamięć o Niej zaginęła.

Urodziła się 22 stycznia 1935 r. w Linowie, na ziemi sandomierskiej. W 1960 r. wraz z mężem zamieszkała w Jaśle i rozpoczęła wieloletnią pracę w miejscowym ZPOW „Pektowin”. Od tego czasu pokochała swoje nowe miasto. Tu wychowała dwóch synów. W szczególny sposób związała się ze Stowarzyszeniem Miłośników Jasła i Regionu Jasielskiego. Od początku lat 80. udzielała się w nim z oddaniem na różnych płaszczyznach, m.in. jako wieloletni członek zarządu, zastępca prezesa i przez dwie kadencje prezes. Do chwili śmierci pełniła funkcję wiceprezesa. Od 1999 r. była organizatorką corocznego „Turnieju Wiedzy o Jaśle” dla uczniów wszystkich szczebli szkół jasielskich, a przez dekadę również współorganizatorem „Turnieju Wiedzy o Regionie”. W okresie kilku lat była członkiem redakcji czasopisma „Region Jasielski” – jej sekretarzem i prowadzącą dział reklam. Była członkiem Rady Muzealnej przy Muzeum Regionalnym w Jaśle (pełniła w niej funkcję zastępcy przewodniczącego) oraz Społecznego Komitetu Ochrony i Renowacji Zabytków Cmentarza przy ul. Zielonej w Jaśle. Działała również w Radzie Seniorów Miasta Jasła, w której piastowała godność wiceprzewodniczącej. Przez kilka lat angażowała się w działania charytatywne „Serce dla Darii”.

Spod jej ręki wyszło wiele publikacji, m.in. album „Jasło dawne, zniszczone, odbudowane, współczesne”, seria wydawnicza „Kalendarium dziejów Jasła” oraz „Sławni jaślanie”, była współautorką albumu „Ruiny Jasła 1944-1945” i książek „Jasielska droga do niepodległej Polski”, „Jasielskie pomniki i obeliski”, „50 lat społecznego działania SMJiRJ”. Przez wiele lat była redaktorem corocznych „Kalendarzy Jasielskich”, przewodniczącą lub członkinią zespołów redakcyjnych wielu wydawnictw dotyczących Jasła i regionu, m.in. „Wspomnienia o Jaśle”, „Legendy jasielskie”, „Jasielskie szkoły podstawowe”, „Jasielskie gimnazja i szkoły ponadgimnazjalne”. Zamieszczała swoje teksty w „Rocznikach Jasielskich”. Z Jej inicjatywy ukazały się pozycje wydawnicze dotyczące legend i historii szkół, opracowane w dużej części przez uczniów. Sporządziła spis obejmujący ponad półtora tysiąca mogił zabytkowych jasielskiego Starego Cmentarza według stanu z lat 1984/1985. Przygotowała i zorganizowała wiele wartościowych wystaw fotograficznych ze zbiorów SMJiRJ oraz własnych. Były one prezentowane m.in. w Jaśle, Warszawie, Rzeszowie i Krośnie. Pokłosiem tych wystaw stały się opracowane przez Nią katalogi. Za wieloletnią i tak owocną pracę na rzecz kultury i ochrony zabytków Jasła została nagrodzona m.in.: Złotym Krzyżem Zasługi, odznaką „Zasłużony Działacz Kultury” oraz uhonorowana tytułami: „Zasłużony dla SMJiRJ” i „Honorowy Członek SMJiRJ”. Za działalność w dziedzinie kultury od Rady Miejskiej otrzymała zaszczytny tytuł „Zasłużony dla Miasta Jasła”, za pracę na tym polu uzyskała też nagrody Miasta Jasła i Zarządu Województwa Podkarpackiego.

Była wspaniałą, życzliwą, pogodną, uczynną, pełną pozytywnej energii osobą, zawsze otwartą na problemy innych, nigdy nie odmawiała pomocy. Dla każdego miała ciepłe słowo, znajdowała czas, aby porozmawiać, doradzić, pomóc rozwiązać problemy. Z pasją wykonywała swoje powołanie działaczki społecznej. Każdy, kto miał szczęście Ją poznać, pozostawał pod wrażeniem Jej osobowości i entuzjazmu w działaniu. Wyróżniała się wielkim poczuciem sumienności, odpowiedzialności, obowiązkowości, rzetelności i skrupulatności. Jej niezwykłość przejawiała się każdego dnia w drobnych, ludzkich gestach. Imponowała pracowitością i doświadczeniem. Była niestrudzona i twórcza, zainicjowała kilka projektów i przedsięwzięć, które na trwałe weszły do działań SMJiRJ.

Nie była rodowitą jaślanką, jednak od czasu kiedy zamieszkała w Jaśle, związała się z nim w sposób wyjątkowy. Stała się kronikarką jej dziejów. Przez całe życie była wierna hasłu „Ochrona przeszłości przed zapomnieniem”. Spod Jej pióra wyszło szereg cennych publikacji. Gdyby nie Jej pasja, pracowitość, energia, zaangażowanie, być może nigdy nie poznalibyśmy sporo interesujących faktów z życia Jasła i jaślan. Wielu rocznikom młodych mieszkańców naszego miasta przybliżała jego dzieje poprzez wydawnictwa oraz organizację „Turniejów Wiedzy o Jaśle”. imo zaawansowanego wieku, długich zmagań z chorobą, do końca swoich dni była zaangażowana w pracę. Miała jeszcze wiele planów na przyszłość.

Śmierć Pani Felicji to wielka i niepowetowana strata dla Jasła. Była działaczem społecznym z prawdziwego zdarzenia. To co robiła, czyniła zawsze z pełnym zaangażowaniem i całkowicie bezinteresownie. W każdej inicjatywie, w której brała udział zostawiała całe swoje serce.

Środowisko jasielskich regionalistów z głębokim smutkiem i żalem przyjęło wiadomość o Jej śmierci. Ponieśliśmy ogromną i bolesną stratę. Dla wszystkich z nas oraz dla wielu jaślan była Ona autorytetem. Droga Pani Felicjo, dziękujemy Ci za dobry przykład dla nas, za mobilizację w pokonywaniu problemów, za poszanowanie każdego spotkanego człowieka, za każdą dobrą radę, za życzliwość, za wskazanie drogi jak społecznie i bezinteresownie można służyć swojemu miastu i regionowi oraz jego mieszkańcom. Będzie nam Ciebie zwyczajnie, po ludzku, bardzo brakowało. Zachowamy Cię na zawsze we wspomnieniach, bo „nie umiera ten, kto trwa w sercach i pamięci naszej”, a wiele sytuacji i miejsc w Jaśle będzie przypominać nam Twoją Osobę.

Rodzinie Śp. Pani Felicji – w sposób szczególny Mężowi i Synom – składamy wyrazy najgłębszego serdecznego współczucia z powodu bolesnej straty. Łączymy się z nimi w żalu i modlitwie.

W imieniu pogrążonych w smutku członków Zarządu SMJiRJ
prezes Wiesław Hap